Beneficiary

ذی حق - شخص حقیقی یا حقوقی که از دارایی های خود درآمد کسب می کند.

معمولاً ذی حق کسی است که دارایی خود را با اعتماد به شخص دیگری منتقل می نماید تا درآمد کسب کند. این دارایی ها می توانند شامل هر نوعی از ابزار مالی باشند: سهام ، املاک و مستغلات و غیره. به عنوان مثال ممکن است صاحب شرکتی باشد که از فعالیتهای شرکتش درآمد کسب می کند. اما این تنها راه استفاده از این اصطلاح نیست. یک جایگزین برای این اصطلاح نیز وجود دارد – ذی نفع.

به عنوان مثال در توافقی که یک فرد و یک سازمان در آن دخیل هستند، هر دو طرف می توانند ذی نفع محسوب شوند. همچنین، بهره برداران واسطه هایی هستند که در انعقاد توافق بین دو طرف شرکت می کنند. مثالهای زیادی وجود دارد. نکته اصلی: حضور یک شخص حقوقی یا حقیقی، قراردادی که زودتر منعقد شده و دریافت مزایای مالی از تحقق شرایط مندرج در قرارداد را نیز تمدید می کند.

انواع ذی نفع

اگرچه گزینه های بسیاری در هنگام استفاده از این اصطلاح وجود دارد ، اما به طور کلی پذیرفته می شود که چندین نوع ذی نفع اصلی وجود دارد:

• • درآمد حاصل از مسکن. اینها کسانی هستند که مسکن یا اموال را اجاره می کنند
• • دارندگان اوراق بهادار در زمان فروش.
• • دارندگان بیمه نامه در زمان پرداخت.
• • دریافت وام از بانک صادرکننده.
• • دریافت و یا انتقال پول به فرد تعیین شده.
• • بانکهایی که از وام یا سپرده سود می برند.

ذی نفعان به بهره برداران-مالکان و شرکتهای دیگر تقسیم می شوند. نفر اول افرادی هستند که مستقیماً دارایی های ارزشمندی را دریافت می کنند. نفر دوم اشخاص حقوقی هستند. اما همیشه زمانی فرا می رسد که شرکت ذی نفع شخص خاصی را معرفی کند، کسی که در اسناد ذکر شده است. این اشخاص "ذی نفعان نهایی" نامیده می شوند.

ذی نفع نهایی شخصی حقوقی و اصلی در معامله است که از فعالیتهای شرکت سود می برند.

بیشتر اوقات ، ذی نفعان نهایی صاحبان شرکتهایی هستند که نه تنها درصدی از کل عملکرد شرکت را دریافت می کنند، بلکه مستقیماً آن را نیز مدیریت می کنند، وجوه خود را در توسعه آن سرمایه گذاری می کنند.

این گونه کنترل برای شناسایی علائم کلاهبرداری یا نقض قانون ضروری است. از سال 2013 داده های صاحبان پس از درخواست به سازمان های بازرسی اعظا می شود. این کار به عنوان اقدامات محافظت در برابر کلاهبرداران یا نقض قانون انجام می شود.

متداول ترین موارد کلاهبرداری عبارتند از:

• • کلاهبرداران به نمایندگی از صاحبان مشاغل ، حساب های بانکی را باز کرده و مبالغ زیادی را به سرقت می برند.
• • افرادی که دارای جایگاه اسمی هستند، در ایجاد سازمانها یا امضای اسناد دخیل هستند ، اما نه بیشتر.
• • داده های شخصی صاحبان به اصطلاح از چک ها پنهان می شوند که به آنها امکان می دهد تقلب مالیاتی انجام دهند.

حقوق و تعهدات ذی نفعان در توافق نامه های فردی تعریف شده است ، اما سود آنها به طور کلی شامل موارد زیر است:

• • اگر ذی حق یکی از مؤسسین شرکت باشد، وی موظف است سهم خود را با در نظر گرفتن حق مبادله دارایی خود ، فروش یا هدیه خود دفع کند.
• • کنترل بر عملکرد مدیر کل شرکت از جمله انتصاب و عزل وی.
• • در صورت لزوم ، رئیس شرکت تعیین می کند که نماینده منافع ذی نفع نهایی در داخل شرکت باشد.
• • مشارکت در رای گیری در هیئت مدیره یا بنیان گذاران شرکت، مطابق با اختیاراتی که توسط سهم خود در امور شرکت به آن ها اعطا شده است.
• • کسب درآمد بر اساس مشارکت در امور شرکت و پرداخت مالیات.
• • ثبت نام اجباری به عنوان ذی حق.

با وجود توافقی که حقوق ذی نفعان در آن به تفصیل بیان شده، موارد نقض شرایط پیمانکاری غیر معمول نیست. دلایل چنین تخلفاتی می تواند بسیار متفاوت باشد. در یک مورد برای حل و فصل اختلافات، طرفین توافق نامه می توانند به دادگاه مراجعه کنند که این امر می تواند منجر به جریمه چشمگیر و تعطیل شرکت شود. همچنین، راه های حل و فصل مناقشه را می توان در خود قرارداد بیان کرد.

مجموعه ای از موقعیت های معمولی هنگام نقض شرایط قراردادی وجود دارد.

• • پنهان کردن ارقام سود واقعی یا حجم تولید ، به دلیل تمایل به پرداخت مالیات کمتر.
• • انجام فعالیت های غیرقانونی یا انجام فعالیت ها بدون مجوز و مدارک لازم.
• • سکوت در مورد منابع مشکلاتی که باعث اختلال در کار شرکت می شود.
• • محدودیت های شدید و عمدی در مورد حقوق بنیانگذار در هیئت مدیره.

منبع اصلی مشکلات در اینجا واضح است: تعداد زیادی از ذی نفعان که مایل هستند سهم دارایی خود را در وضعیت ذی نفع نهایی به دست آورند. تهیه دقیق دارایی ها از قبل به کاهش تعداد اختلافات کمک می کند. مرجع نهایی درخواست تجدید نظر در دادگاه است.

به طور معمول ، تعیین ذی نفع نهایی در حوزه وراثت دارایی به دلیل شرایط زیر دشوار است:

• • اصلاحات غیرقانونی یا حتی جعل کامل اراده ، کتمان واقعیت مرگ پیش نویس وصیت نامه. غالباً به دلیل حضور تعداد زیادی از وراث بالقوه ایجاد می شود.
• • تمایل برای فرار از مالیات، در نتیجه وراث برای "اشخاص ثالث". در این حالت ، به دست آوردن دارایی های با ارزش توسط وراث قانونی بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است.
• • اعضای خانواده شخصاً تمام دارایی های واقعی او را بین خود توزیع می کنند. بنابراین ، وراثت بالقوه از دارایی واقعی خود ترد می شود.

برخی از تفاوت های ذره بینی در صنعت بیمه وجود دارد. ذی حق ممکن است شخص بیمه شده یا شخص حقیقی یا حقوقی باشد. در هنگام اجرای بیمه نامه، ذی نفع تعیین می شود و پس از آن وی لیست مشخصی از حقوق را در اختیار دارد:

• • درخواست خسارت، که باید برابر با میزان بیمه باشد.
• • شرایط قرارداد در بیمه نامه به وی اجازه می دهد تا از منافع خویش حفاظت کند.
• • کلیه اطلاعاتی که وی منتقل می کند محرمانه می ماند.
• • امكان امتناع جبران خسارت در صورت از بين رفتن مال بيمه شده يا فوت فرد بيمه شده.
• • انتقال اسناد اثبات بیمه.

در هنگام انعقاد سند بیمه، ذی نفع موظف است مبلغ مقرر را نیز بپردازد و کلیه تغییرات مربوط به شرایط استفاده از دارایی بیمه را به موقع اطلاع دهد.

بر خلاف سازمان های دیگر، جایی که ذی نفع باید حضور داشته باشد ، سازمان های غیر انتفاعی (NPO) طبق تعریف غایب هستند. این قانون به ترتیب منع کارمندان سازمان های غیر دولتی را به دنبال داشته و در اینگونه سازمان ها ذی حق لازم نیست. به طور معمول ، سازمان های غیر دولتی مشغول فعالیت های خیریه یا اجتماعی از این گونه سازمان های به شمار می روند.

 منبع قانونی وجوه NPO عبارتند از:

• • کمکهای داوطلبانه.
• • کمکهای اعضای سازمان.
• • درآمد حاصل از فروش خدمات یا کالاها.
• • از اجاره ملک NPO درآمد حاصل می شود.
• • سود سهام یا اوراق بهادار متعلق به NPO.

تمام سودی که NPO از فعالیت های خود دریافت می کند به حقوق کارمندان آن، پرداخت هزینه خدمات شرکت های شخص ثالث و خود NPO مربوط است. در عین حال، خود کارمندان که وجه واقعی دریافت می کنند نمی توانند طبق قانون به عنوان ذی نفع شناخته شوند.