حق خرید

ضمانت - گواهی خرید مقدار مشخصی از اوراق بهادار با قیمت توافق شده، برای مدت زمان محدود.

علاوه بر این تعریف اساسی ضمانت چندین تعریف دیگر نیز دارد که بطور فعال در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند و می تواند باعث سردرگمی شود.

ضمانت - گواهی نامه ای است که پس از مدت معینی از مالکیت خود هنگام خرید اوراق بهادار، با حق مزایای اضافی به صاحب آن صادر می شود.

ضمانت - گواهی تأیید پذیرش هر کالایی برای نگهداری در انبار. این به اصطلاح "ضمانت تجارت" است. این فقط در حوزه کالا استفاده می شود و هیچ صحبتی در مورد آن وجود نخواهد داشت.

در حقیقت ، ضمانت نامه گواهی نامه ای است که صادرکننده می تواند برای خریدار سهام یا هر اوراق بهادار دیگر آن را صادر کند. می توان گفت که این نوعی پاداش است که برای هر دو طرف سودمند است. صادرکننده به لطف ضمانت ، می تواند نرخ سود کمتری بپردازد و خریدار می تواند درآمد خود را روی دارایی های ارزشمند افزایش دهد، زیرا این حکم به وی حق خرید مبلغ اضافی را می دهد.

به عنوان مثال ، اگر قیمت هر دارایی خاصی بالا رود ، خریدن آنها برای صاحب ضمانت بسیار راحت خواهد بود، زیرا با ضمانت ، دارایی ها با قیمت پایین تر از قیمت فعلی بازار خریداری می شوند. به طور طبیعی ، شما فقط می توانید مقدار مشخصی از دارایی های اضافی را خریداری کنید ، و نه به اندازه آنچه می خواهید. همچنین ، خود گارانتی را می توان جداگانه از دارایی های با ارزش فروخته و خریداری کرد و معمولاً نرخ گارانتی در بورس پایین تر از قیمت سهام است.

توجه به این نکته مهم است که صاحب یک ضمانت ، با به دست آوردن آن ، فقط حق خرید دارایی های اضافی و بدون هیچ گونه حقوق اضافی را دریافت می کند. ضمانت نامه ها را می توان به "اروپایی" (بسته شدن در روز انقضا اتفاق می افتد) و "آمریکایی" (شما می توانید هر زمان حکم فروش را اجرا کند).

برای اینکه یک ضمانت قانونی به رسمیت شناخته شود ، باید دارای چندین ویژگی اجباری باشد:

• • تعداد سهم هایی که سرمایه گذار با این ضمانت باید مشخص شود.
• • مدت اعتبار اجباری ضمانت نامه. حکم باید قبل از پایان دوره مشخص شده تکمیل شود. اگر حکم دائمی باشد ، این نیز باید ذکر شود.
• • قیمت اجرایی. این می تواند یک قیمت ثابت برای دارایی ها برای کل مدت زمان یا قیمت های مختلف ضمانت باشد. به طور معمول ، در هنگام انعقاد معامله برای خرید یک ضمانت ، چنین نکاتی مورد مذاکره قرار می گیرند.
• • لازم به ذکر است که صاحب ضمانت حق هیچگونه پاداش غیر از امکان خرید دارایی را ندارد.
• • حکم تحت پوشش. اگر ضمانت عادی حق دستیابی به سهام را بدهد ، پس ضمانت نامه تحت پوشش این حق را به صاحب ضمانت نامه می دهد که هر نوع دارایی ارزشمند را بدست آورد. علاوه بر این ، قوانین استفاده از ضمانت بسیار گسترده تر است: مجموعه متفاوتی از قیمت ها برای شرایط مختلف وجود دارد، ضمانت نامه ها می توانند نه تنها با صدور شرکت ها بلکه توسط بانک ها یا مثلاً شرکت های بیمه و غیره صادر شوند.
• • سبدهای گارانتی. به مالک حق می دهد فقط در یک شرکت خاص، یا در یک صنعت خاص یا در یک منطقه خاص، دارایی را بدست آورد و یا بفروشد.
• • حکم ایندکس. این نوع گارانتی دارای شاخص سهام خاص خود است که جایگزین دارایی می شود.
• • حکم ازدواج. این نوع ضمانت نامه با هرگونه بدهی صادر کننده داده می شود. لحظه تحقق حکم ازدواج فقط بعد از حل و فصل تعهدات بدهی و نه زودتر امکان پذیر است.
• • حکم چند قسمتی. به مالک اجازه می دهد تا مبلغ معینی (معمولاً اندک) دارایی را بطور جداگانه از تعهدات بدهی تجارت کند. همچنین به طور جداگانه بفروشد.
• • ضمانت نامه های مربوط به اوراق بهادار. نوع ضمانت نامه ای محبوب ، بدون مراجعه به هرگونه وثیقه ، صادر شده و به صورت نقدی فروخته می شود. در دسترس برای خرید آسان (معمولاً با سهام صادرکنندگان فروخته می شود). بنابراین ، چنین ضمانت هایی به ویژه برای سرمایه گذاران خصوصی محبوب است.

کسب ضمانت اجباری یا ضروری نیست. این فقط یک ابزار مالی بسیار مناسب است که به شما امکان می دهد با پیش بینی تفاوت قیمت اوراق بهادار و ضمانت ، سود اضافی کسب کنید.

ضمانت نامه ها بطور فعال در بورس های مالی بین المللی مورد معامله قرار می گیرند ، محبوب ترین مکان برای تجارت با ضمانت ها بورس فرانکفورت است. ضمانت نامه ها نیز در بازار ثانویه معامله می شوند، در جایی که نیازی به پرداخت سود در صرافی ها یا کمیسیون به بروکر نیست.

بسیاری دستور خرید ضمانت نامه را با آپشن Call مقایسه می کنند ، زیرا چند نقاط مشترک دارند. با این حال ، حکم دارای چندین ویژگی است که آن را از هر گزینه ای بسیار متمایز می کند:

• • برخلاف آپشن های باینری بطور کلی ، ضمانت فقط در بورس اوراق بهادار معامله می شود.
• • صاحبان ضمانت ممکن است مبلغ توافق شده دارایی های با ارزش را علاوه بر این خریداری کنند. همچنین فقط شرکت های صادرکننده در صدور ضمانت نامه مشارکت دارند.
• • تصدی ضمانت نامه ها بسیار طولانی تر از تصدی یک آپشن است. به عنوان مثال یک ضمانت می تواند برای چندین سال فعال باشد یا حتی نامشخص باشد.

انواع گارانتی وجود دارد، هر ساله تعداد آنها رو به رشد است. انواع اصلی:

• • حکم عادی (ضمانت برای سهام عادی). فقط برای سهام هایی که خریداری و فروخته می شوند طراحی شده است.
• • ضمانت های برگشت پذیر. صادرکننده حق دارد صاحب ضمانت را وادار کند مبلغ توافق شده دارایی های با ارزش را با قیمتی که قبلاً تعیین شده خریداری کند.
• • ضمانت گذاشته شده است. در اینجا ، صاحب ضمانت می تواند صادرکننده را وادار کند تا مبلغ توافق شده دارایی های با ارزش را با قیمت مندرج در حکم صادر و بفروشد.